Ayuda kay Pinoy!

08 August 2011

Mekaniko

By Jaime T. Lopez, III

Hay naku! Nakakahilo ang di lang limampung mga artikulong nabasa ko tungkol sa SONA ni Pinoy sa dami ng anggulong tinutumbok, kapwa positibo at negatibo. Ang mga artikulong ito ay galing sa mga aral at batikang mga personalidad na kung saan, bagama’t di kinakailangang sang-ayunan, ay nararapat lang na iginagalang ang kani-kanilang mga pananaw. Mabuti rin sigurong suriin ang mga punto nila at pulutin ang mga sensible o mahahalagang bagay na maaaring makapagpatayog sa programang iniaakma ng tatlong sangay ng pangkasalukuyang pamahalaan para sa pagpapaunlad ng bayan.

Subali’t, sa kabila nito, sa ganang akin, ang dapat na tunay na mamayani ay ang pananaw ng nakararaming ordinaryong taong bayan na kung saan ay naipakita sa survey ng TV Patrol, pagkatapos na pagkatapos ng SONA ng Pangulo. Sa survey na ito, sa aking pagkakatanda, ay nasiyahan ang 87% ng mga respondents sa mga binigkas ng Pangulo sa kanyang talumpati.

Kabilang sa mga natalakay niya ang tungkol sa isinasagawang patuloy na pagtugis na sa mga korap at nagsasamantala sa kaban ng bayan (mga kaso as DPWH,Pagcor, PNP, atbp);  ang mga naisakatuparang positibong pagbabago sa ekonomiya (kagaya ng pagtaas ng credit ratings ng bansa na nakapagpababa ng interes sa ating mga inuutang – at nakatipid na nga tayo ng P23B mula Enero-Abril 2011); ang pagdidiin ng posisyon ng bansa tungkol sa pambasang dangal na kung saan di tayo magpapadaan sa sindak (tungkol sa Spratleys) at ang paghahain ng kaso tungkol dito sa UN Council on Law of the Sea ; ang pagkakatanggal natin sa Tier2 Watchlist ng Trafficking in Person Report ng US na nagsiguro ng ating pagkuha ng mga grant sa Millenium Challenge Corporation.

Dagdag pang mga tinalakay ang pagpupursiging mapababa ang unemployment rate sa 7.2% (buhat 8%) sa loob ng nakaraang 12 buwan na kung saan ay 1.4 milyun na trabaho ang nalikha; ang pagtalakay sa mga pangangailangan ng ating mga kapulisan at kasundaluhan (sa pamamagitan ng programang pagbibigay sa kanila ng murang pabahay); ang pagtalakay sa pangangailangan ng ating mga kababayan na kasalukuyang nakasadlak sa kahirapan sa pamamagitan ng Pantawid Pamilyang Pilipino Program; ang pagsusuheto sa sobra-sobrang suweldo ng mga nangangasiwa ng mga Government Owned and Controlled Corporation o GOCC; ang kasalukuyang tagumpay sa agrikultura, lalo na ang tungkol sa bigas; at marami pang iba, na kung saan ay ikinalugod ng karamihan ng ating mga mamamayan.

Pulos mahalaga ang mga nabanggit na, ngunit sa aking pananaw ay higit na mahalaga ang idinidiin ni P-Noy tungkol sa pagwawaksi natin bilang isang lipunan ang tinagurian niyang “utak wang-wang” na siya marahil ang ugat ng namamayaning kultura ng korapsiyon. Ngunit sandali lang... papaano natin magagawang maiwaksi ito? Hindi ito kayang isakatuparan ng Pangulo lamang, at kahit na samahan pa siya ng kanyang kabinete, Senado, Kongreso at Korte Suprema. Pero, pwedeng mangyayari ito kung aayudahan siya ng sambayanan!

Ang tanong muli ay...papaano makakaayuda ang sambayanan?

Tayo, ang sambayanan, ay makakaayuda kung unang-una, ay kikilalanin natin na ang “utak wang-wang” ay nasasaatin din, at ito ang una nating iwawaksi. Kasi, paano natin magagawang pintasan at sitahin ang “utak wang-wang” ng iba kung tayo mismo ay mayroon ding ganuong kapintasan.

Ano nga ba ang mga “utak wang-wang” na nasa atin na mga mamamayan? Marahil ay yuong di pagsunod sa mga simpleng patakaran na kagaya ng pagtigil sa stop light kung pula, pag-counterflow kung matrapik, pagpasok sa kalyeng may “Do not enter”, pagsuhol o pagbibigay ng kotong kung nahuhuli, pagtatapon kahit mayroong karatulang “No Littering” o “Bawal Magtapon ng Basura” (at kung minsan ay sa harapan pa nito magtatapon). Kasama din ang mga simpleng  mga gawain na kagaya ng di pagbibigayan at paggigitgitan kung matrapik, pagiging masaya kung nakakaisa, pag-aagawan at pag-uunahan sa pagsakay sa sasakyan, pagkawala ng konsiderasyon para sa iba,atbp.

Kung babalikan natin ang nakaraaang taon, bakit napalis ang wang-wang sa kalye? Dahil sa ang Pangulo mismo ang kusang loob na nagpasimula nito, at dahil sa pagpapakita niya ng halimbawang ito ay sumunod ang mga mamamayan. At ang mga mamamayan na din ang tumulong sa pagpapatupad (naalala ko pa ang mga sunod-sunod na pag-rereport, pagsisita, at kung minsan ay pagbubugbog nila sa mga di sumusunod sa halimbawang  ipinakita ng Pangulo). Itong pagpapakita ng halimbawa ni P-Noy ang dapat nating sundan upang magkaroon tayo ng “K” – at makaayuda.

Naaalaala ko ang isang kasabihang tumutukoy ng ganito: “Kung gusto mong baguhin ang pamahalaan, baguhin mo ang mga tao, nguni’t kung gusto mong baguhinn ang lipunan, baguhin mo ang pagiisip ng mga tao”.

Ang basa kong pangunahing puntirya ng Pangulo ay ang mapagbago ang isip nating mga mamamayan. Kagaya ng naipamalas niya tungkol sa wang-wang sa kalye, ay puwedeng maipairal ang pagpapalis ng isang bagay kahit na ito’y talamak at matagal nang namamayani. Matagumpay nating naayudahan nuon si Pinoy. Ayudahan muli natin siya dito sa malawakang pagsisikap upang tulong-tulong tayong magtagumpay sa pagsugpo ng “utak wang-wang”.

De kalidad na musikang Pinoy! (2)

01 August 2011

Mekaniko

By Jaime T. Lopez, III

Nuong isang Lunes, July 18, ay nasuwertehan kong maisama si Eddie Salvador, isang pinsang taga San Francisco, ang aking maybahay na si Mel, at anak na si Jim, sa isang pagtatanghal o performance ng Asosasyon ng Musikong Pilipino (AMP) Big Band. Nasabi kong suwerte dahil sa ang pagtatanghal ay isang pribadong benefit show at produksiyon ng UST Artlets Batch ’88 (para sa benepisyo ng UST Artlets Alumni Asssociation Scholarship Program) na pinamagatang “Isay Alvarez swings out”. Nagkataon lang kasi na kaibigan ko si Skarlet Brown, ang may-ari ng Skarlet’s Jazz Kitchen (dating Ten02) na kung saan ay duon ginanap ang palabas at siya ang nagturo sa amin ng paraan upang kami ay mapayagang lumahok.

Dahil nga sa pribado ang event ay kinailangan makiusap kami sa mga namamahalang taga UST Artlets (na sina Isay Alvarez at ang kanyang kabiyak na si Robert Sena) at pinayagan naman kaming dumalo, pero duon na lamang sa pangalawa, at huling, araw ng pagtatanghal.

Tuwang –tuwa at napapaindak sa saya ang aming pinsan sa naipakitang galing sa pagtugtog ng AMP Big-band na pinamumunuan ng batikang musical arranger na si Mel Villena.

Nang gabing yun, ang banda ay kinabibilangan ng mga sumusunod na musiko: 5 sa  Saxophone (1 barritone, 2 tenor, at 2 alto), 4 sa Trombone, 4 sa Trumpeta, 1 sa contra bass, 1 sa gitara, 1 sa drum set, 1 sa keyboard/piano, at 1 pa para sa conga drums. Labing siyam sila lahat, kasama ang tagakumpas.

Nagsimula ang unang yugto ng palabas ng mga pasado alas otso na ng gabi sa pamamagitan ng pagtugtog ng AMP Big Band ng “How high the moon (Hamilton & Lewis)” overture na areglo ni Mel Villena. Sunod-sunod na ding tinugtog ang “A few good Men “ at  “April in Paris” na kung saan nagpakitang gilas sa pagsosolo sa piano si Joey Quirino, sa trumpeta si Vierchi Gonzaga, at sa alto sax naman si Tots Tolentino. Ang nakakaaliw ay mga OPM na tugtuging kinatha para sa banda na gaya ng “Tribute” na gawa in Ronnie Marqueses na kung saan ay nagpakita naman ng pagka-batikan sina Nestor Gonzago sa trumpeta at si Mike Guevarra sa tenor sax. Isa pa ring OPM na tugtuging banda na katha naman ni John Palacio, ang “If it feels good, it’s got to be a sin”ang tinugtog at dito din ay nagpakita muli ng galing sa sax si Tots Tolentino, at sa trumpeta naman , si Jorge Abundo.

 Ang pangalawang yugto ay pawang kanta ni Isay Alvarez, na kung natatandaan natin ay siyang naging star sa Miss Saigon Production dito sa Pilipinas. Kasama din siya sa tropang pumunta sa London nuong 1989 na kasama ni Lea Salonga upang gumanap na Gigi sa orihinal na produksiyon duon ng Miss Saigon. Dahil dito ay may 4 na taon din siyang namalagi sa Europa.

Mataginting at buong-buo ang boses, at napakaganda ang pag-awit ni Isay , na lalong napaigting ng  napakagaling ding pagsaliw ng AMP Big Band, kung kaya’t sadyang humanga ulit ang kano’ naming pinsan - di niya mapigilang pasigaw niyang sinabi sa aking “…that’s a singer…” habang nakikinig. Nagsimula sa mga awiting banyaga na kagaya ng “Moonlight Serenade”, “Our love is here to stay”, “Someone to watch over me”, “Cheek to cheek”, “Fever”, “Smile”, at “Come fly to the moon medley” (kasama si Robert Sena) na kung saan ay naipinamalas ni Isay ang kanyang galing. Nguni’t mas nakalulugod sa akin ang mga inawit niyang mga OPM na kagaya ng “No money, no honey” na isang tribute kay Sylvia la Torre, “Mahal na mahal kita”, “Balut”, “Hahabol-habol”, “Galawgaw”, at ang “Kung ayaw mo na sa akin” ni Gary Granada.

Natapos ang palabas ng mga pasado alas-diyes na ng gabi at umalis kami sa pinagdausang lugar na masaya, kontento at may muling dagdag na paghanga sa kakayahan ng musikong pinoy na ‘di lang magsagawa ng de-kalidad na musika, kundi  sa pagkatha din nito.

Sa Skarlet’s Jazz Kitchen regular na idinadaos ng AMP Big Band ang kanilang performance at ito ay kalimitang ginagawa ng lunes ng gabi. Ang mga miyembro ng banda ay pawang mga aral sa musika, at karamihan sa kanila ay kilalang mga batikan sa kanilang mga instrumentong hinahawakan. Ang may-ari naman ng lugar, na si Skarlet (ang “…new voice of Pinoy Jazz”), ay isa ring batikang Jazz singer, at siyang regular na mang-aawit ng AMP Big Band. Ang SJK ay ang dating Ten02 at matatagpuan sa #1002 Scout Ybardolosa, QC. Para sa mga may katanungan, maaaring matawagan ang SJK sa Cell # 09163624596.